باسمه تعالی

«محبت به برادر دينی»

يكى از دوستان امام باقر (عليه السلام) به نام ابى عبيده مى‏‌گويد:

در سفر، رفيق و همراه، امام باقر (عليه السلام) بودم. در طول سفر هميشه نخست من سوار بر مركب مى‏‌شدم و سپس آن حضرت بر مركب خويش سوار مى‌‏شد. (و اين نهايت احترام و رعايت حرمت بود) 

زمانى كه بر مركب مى‏‌نشستيم و در كنار يكديگر قرار مى‏‌گرفتيم، آن‌چنان با من گرم مى‏‌گرفت و از حالم جويا مى‌‏شد كه گويى لحظاتى قبل در كنار هم نبوده‌‏ايم ودوستى را پس از روزگار دورى جسته است.

به آن حضرت عرض كردم:

اى فرزند رسول خدا! شما در معاشرت و لطف و محبت به همراهان و رفيقان به گونه‏‌اى رفتار مى‌‏كنيد كه از ديگران سراغ ندارم، و براستى اگر ديگران دست كم در اولين برخورد و مواجهه، چنين برخورد خوشى با دوستانشان داشته باشند، ارزنده و قابل تقدير خواهد بود.

امام باقر (عليه السلام) فرمود: آيا نمى‏‌دانى كه مصافحه (نهادن دست محبت در دست دوستان و مؤمنان) چه ارزشى دارد؟ مؤمنان هر گاه با يكديگر مصافحه كنند و دست دوستى بفشارند، گناهانشان همانند برگ‌هاى درخت فرو مى‏‌ريزد و در منظر لطف خدايند تا از يكديگر جدا شوند.⁽¹⁾

علاوه بر اين، محبت به دوستان و برادران دينی مظاهر مختلفی در سخنان حضرت داشته است، زمانی که فرمود:

دعايى كه بيشتر اميد اجابت آن مى‌رود و زودتر به اجابت مى‌رسد، دعا براى برادر دينى است در پشت سرِ او،⁽²⁾ و چنين بیان داشت که: مؤمن برادر مؤمن است، او را دشنام نمي‌دهد، از او دريغ نمي‌کند، و به او گمان بد نمي‌برد.⁽³⁾ و به دوستانش توصیه فرمود که:

با منافق با زبانت مدارا کن، و مؤمن را از دل دوست بدار ، و اگر با يهودی نيز هم‌نشين شدی، خوش‌رفتاری کن.⁽⁴⁾

و در نهایت یکی از مهم‌ترین کارهای مومن را هميارى مالى با برادر (دينى) بر شمرد.⁽⁵⁾

(برگرفته از کتاب "زندگى سياسى امام باقر(عليه السلام)"، تألیف : احمد ترابى)

سایت رشد، هفتم ذی الحجه سالروز شهادت

امام مومنان و پنجمین پیشوای عطوف شیعیان،

امام محمد بن علی الباقر (علیهما السلام)

را به شما دوست عزیز تسلیت عرض می کند.

پایگاه اسلامی - شیعی رشد

پاورقی‌ها: 

1 ـ عن ابى عبيدة قال: كنت زميل ابى جعفر (عليه السلام) و كنت ابدا بالركوب ثم يركب هو، فاذا استوينا سلم و ساءل مساءلة رجل لا عهد له بصاحبه و صافح، قال: و كان اذا نزل نزل قبلى فاذا استويت انا و هو على الأرض سلم و ساءل مساءلة من لا عهد له بصاحبه، فقلت: يا ابن رسول الله انك لتفعل شيئا ما يفعله من قبلنا، و ان فعل مرة لكثير، فقال: اما علمت ما فى المصافحة، ان المؤمنين يلتقيان فيصافح احدهما صاحبه فما تزال الذنوب تتحات عنهما كما يتحات الورق عن الشجر و الله ينظر اليهما حتى يفترقان. (اصول کافی، جلد 2، صفحه 179)

2- عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (عليه السلام)  قَالَ: أَوْشَكُ دَعْوَةٍ وَ أَسْرَعُ إِجَابَةٍ دُعَاءُ الْمَرْءِ لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ (اصول كافي، جلد 2، صفحه 507، باب الدعاء للإخوان بظهر الغيب) 

3- و قال الباقر (عليه السلام): إن المؤمن أخ المؤمن لا يشتمه و لا يحرمه و لا يسي‏ء به الظن (تحف ‏العقول، صفحه  296) 

4- عن أبي جعفر محمد بن علي (عليه السلام) إنه قال: صانع المنافق بلسانك و أخلص ودك للمؤمن و إن جالسك يهودي فأحسن مجالسته   (الأمالي ‏للمفيد، صفحه 185) 

5- قالَ الْباقِرُ (عليه السلام): اَشَدُّ الْاَعْمالِ ثَلاثَةٌ: ذِكْرُ اللَّهِ عَلى‏ كُلِّ حالٍ وَاِنْصافُكَ مِنْ نَفْسِكَ وَمُواساةُ الْاَخِ في الْمالِ (کشف الغمة، جلد 2 ، صفحه 133)